3 เดือน : นอนข้างล่างบ้านวันธรรมดา

วันธรรมดาช่วงเช้าๆหนูจะนอนขางล่างบ้านร้านทองในเปลอย่างนี้แหละคะ อาม่าเป็นคนจับหนูนอนคว่ำเองแหละ ใครดูรูปต้องส่องดูให้ดีนะคะ เพราะผ้าลูกไม้มันคลุมเปลอยู่ สมัยกลับมาอุดรแรกๆ เมื่อเดือนกรกกฎา ม่าม้ากลุ้มใจกับหนูมาก เพราะหนูไม่ยอมนอน ก็มันนอนไม่ได้นี่คะ หนูเคยนอนแต่อยู่คอนโด ขยับนิดหน่อยก็มีพี่อ้อยคอยตบคอยเฝ้า เสียงดังสักกะแอะยังไม่มีเลย หนูเลยติดนอนเงียบๆ ทีนี้พอต้องมานอนร้านทองมันก็ยากสินะ ทั้งเสียงโทรศัพท์ เสียงคนกินข้าว เสียงเฮียอ๋องวิ่งไปวิ่งมา เสียงอาเหล่าโกวทั้งหลายมาแซวซะที่บ้าน หนูจะไปหลับลงได้ยังไง ยิ่งวันไหนทองขึ้นหนูยิ่งไม่ได้นอนเลยคะ แต่เดี๋ยวนี้เหรอ ขอโทษนะ อากงเปิดพันธมิตรทั้งวันหนูยังนอนไม่สนใจ พี่ทองทำช้อนหล่นโป้งเป้งหนูยังหลับต่อได้ เสียงโทรศัพท์มากี่รอบๆก็เอาหนูไม่ลงหรอก นอนหลับได้นิ่งสนิทดีแท้ นี่ดีนะที่คนหน้าหมูปากหมาลงจากเก้าอี้แล้ว กลายมาเป็นคนติ๋ม ดึกใน หลงใหลสาววัยรุ่นมานั่งเก้าอี้แทน ไม่งั้นหนูต้องนั่งฟังพันธมิตรอีกยาว แต่หนูว่ารออีกสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวคงได้ฟังกันอีกรอบแน่เฮียติ๋ม